Bazı sabahlar içimde bir şiir mırıldanarak uyanırım. Bugün ''jezabel kan içinde yatardı......'' derken yakaladım kendimi. Sadece bu kısmı kalmış aklımda. Şiir okumak roman okumaya benzemiyor tıpkı şarkı dinlemek gibi...defalarca defalarca okuyorsun. Fakat maalesef çoğu dizesini hatırlayamıyorum kimbilir kaç kez okuduğum şiirlerin..
ÜÇÜNCÜ ŞAHSIN ŞİİRİ
gözlerin gözlerime değince
felâketim olurdu ağlardım
beni sevmiyordun bilirdim
bir sevdiğin vardı duyardım
çöp gibi bir oğlan ipince
hayırsızın biriydi fikrimce
ne vakit karşımda görsem
öldüreceğimden korkardım
felâketim olurdu ağlardım
ne vakit maçka'dan geçsem
limanda hep gemiler olurdu
ağaçlar kuş gibi gülerdi
bir rüzgâr aklımı alırdı
sessizce bir cıgara yakardın
parmaklarımın ucunu yakardın
kirpiklerini eğerdin bakardın
üşürdüm içim ürperirdi
felâketim olurdu ağlardım
akşamlar bir roman gibi biterdi
jezabel kan içinde yatardı
limandan bir gemi giderdi
sen kalkıp ona giderdin
benzin mum gibi giderdin
sabaha kadar kalırdın
hayırsızın biriydi fikrimce
güldü mü cenazeye benzerdi
hele seni kollarına aldı mı
felâketim olurdu ağlardım
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder